Λατρεύω τους μεσημεριανούς αγώνες όσο τίποτα άλλο. Καλός ο ύμνος του Champions League, καλά τα βραδινά ντέρμπι, καλή η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι προβολείς και τα καπνογόνα όταν ανάβουν αλλά το μεσημέρι δε συγκρίνεται με τίποτα.

 

Είναι η ποδοσφαιρική ώρα των παιδικών μας χρόνων. Είναι η στιγμή που, εμείς οι κάπως μεγαλύτεροι, βιώναμε τη δική μας μυσταγωγία. Πώς πάνε οι γριές στην εκκλησία το πρωί; Έ, έτσι ακριβώς ήταν και είναι το κυριακάτικο μεσημεριανό γήπεδο.

 

Στο άρθρο που ακολουθεί, οι παλαιότεροι θα βρείτε πολλές στιγμές που έχετε ζήσει στην Ελλάδα αλλά και θα καταλάβετε γιατί ένας οπαδός έψαξε αλλού την ατμόσφαιρα που κάποιοι του έκλεψαν από τα ελληνικά γήπεδα.

 

Διαβάστε τη συνέχεια του θέματος εδώ

Ποδόσφαιρο SPORTS